HOOFDSTUK TWAALF

Vervolg van: Vallen in  getallen hoofdstuk 11, Kracht

EEN is de ongerepte scheppingsenergie die zich in TWEE vertraagt. Dit voortgaande proces van vertraging is de inhoud van 12; waarin de magiër zich realiseert dat de vertragingen ontstaan, door een dubbelzinnigheid in de eigen energie.

Lijkt het voor de zintuigen slechts over manifestatie te gaan; in de weerstand die manifestatie, ofwel het ZIJN oproept, ontwikkelt zich BEWUSTZIJN. Zonder deze (al of niet) subtiele feedback zouden we waarden die we als typisch menselijk beschouwen nooit hebben kunnen formuleren, waarden die de onbewuste Magiër vreemd waren maar die zich in de verbinding met TWEE aan hem opdringen. Hij wordt nu onontkoombaar geconfronteerd met al die uit de hand gelopen projecten die hij met zoveel fanfare in de wereld heeft gebracht. Hij loopt tegen zijn eigen muren op. 

De toenemende weerstand is als een ruimtemodule die de buitenkant van de vertraagde energie - die nu planeet is - gebruikt om in de ‘spin’, in de middelpuntvliedende kracht te versnellen en te ontsnappen als een komeet.

Dit voelt vertrouwd. Ik heb de paradox geaccepteerd en verwacht al niet anders dan dat vertraging en versnelling twee kanten van één zaak zijn. De versnelling waarmee informatie de wereld rondflitst en de globaliserende veranderingen in cultuur die ze bewerkstelligt is een zware test op mijn geschiktheid het nog bij te kunnen benen.

Hoe middelpuntzoekende- en middelpuntvliedende krachten in balans gebracht moeten worden lijkt een probleem, maar is dat niet. Wat dreigt te verdwijnen proberen te redden en dat wat toch wel groeit trachten te temperen; dat is het antwoord van een menger. Maar als het antwoord zo simpel is wat voor eer valt er dan aan te behalen. Dus toch maar liever een deskundig onderzoek afwachten, en nog een, en enz.

Van belang hier is dat ik me nu een voorstelling kan maken van waar ik het over heb als ik zeg: ‘Ik ben traag in geweten dat vaak als mosterd na de maaltijd komt. Maar ik ben vlug in mijn oordeel’. Die twee hebben iets met elkaar te maken. Dat wat me versnelt en dat wat me vertraagt verhelderen het beeld van begeerte en afkeer.

Depressies en hypes wisselen elkaar als kou en warmte bij een koortspatiënt. Het mannelijke en vrouwelijke lopen uit de pas. Daarvoor kan ik naar een dokter gaan; uiteindelijk zal ik zelf mijn verlangens en angsten moeten onderzoeken, mijn ademhaling regelen, mijn bewustzijn uitbreiden.

Met het Alles en Niets van NUL als bron - kan de energie van de Magiër niet anders dan dubbelzinnig zijn.

Er zijn Magiërs die leven met de gedachte dat alle energie die zij gebruiken of denken nodig te hebben, te vinden is in een absoluut niets of vacuüm; bovenmentaal te bereiken door ontwikkeling- en inzet van noem het maar ‘verticale aandacht’. Die verticale stroom gaat van het onderbewuste dwars door het bewuste naar het bovenbewuste, vergelijkbaar met de uitlijning van de chakra’s tijdens gevorderde yogaconcentraties of andere aandachtsoefeningen. Het groene hartchakra bemiddelt hier tussen de lagere en de hogere energieën. Empathie met de (groene)natuur is een manier om de werking van het hart te ondersteunen. En dat is nodig omdat onze energieproblemen samenvallen met afnemend bewustzijn van de programma’s en de bedoelingen van juist dat hart, en van de kleur groen - die staat voor de manier waarop we verbinden (religare); een spel van betekenis.

Opkomende theorieën over nulpunt energie voeden de hoop dat er een uitweg is uit de zooi waarin wij ons dank zij de innerlijke tovenaarsleerling bevinden.

Dit serieus nemende zal de relatie tussen de Magiër en de behoefte aan een nieuwe orde tot bewustzijn gebracht moeten worden. De Magiër heeft tenslotte al zoveel nieuwe ordes voortgebracht, en de grote vraagstukken van onze tijd kunnen niet los worden gezien van al deze eens zo briljant lijkende ordes. We zullen de verlangens die aan al dat nieuws ten grondslag lagen op een dieper niveau moeten leren kennen, willen we met de inzichten van verleden en heden een toekomst ontwerpen waarin de talenten van snelle en trage jongens en meisjes wat beter vervlochten worden tot hechte samenlevingen.

Als aandacht een vorm is van energie dan kan ik het energieprobleem in een context plaatsen waar problemen wel degelijk opgelost kunnen worden. 

Ik spreek liever over onbewuste energie dan over vacuümenergie.

De weg naar zelfkennis is een proces van bewustwording. Als we vooroordeel en blindheid loslaten en zien wat energie is, dan is de aanwending ervan slechts een kwestie van herberekening (herbetekening) van omloopbanen; steeds in het licht van zich ontwikkelende opvattingen over zwaartekracht. Dat materie energie-, en energie lege ruimte is; het zou voor een symbolist vreemd zijn als het anders was.

Het spreken over ruimte waar we ‘potentieel’ alle energie vinden die we ooit nodig denken te hebben als ware dat een leegte, definieert de volte waar we het hier over hebben. Het is als de meditatieve leegte die door sommigen onder ons wordt gezocht om bewustzijn te ontvangen van een onuitsprekelijke volte. Of je op deze  energie je terreinwagen kunt laten lopen blijft nog even een vraag. Maar voor hen die het geloof in kabouters hebben weten vast te houden is er altijd hoop.

Gelukkig heeft een symbolist die een beetje aangepast is aan zijn eigen droom niet veel meer nodig dan wat een kinderhand kan bevatten.

 Energie die de chakra’s op de verticale kolom met elkaar verbindt wordt ook wel afgebeeld  als een slang, een stelsel van wikkelingen zoals we die ook bij een elektromagneet aantreffen. Hier ondervindt de rechte Magiër de macht van ronde vormen die vanuit zijn aard gedacht helemaal niet kunnen bestaan. En toch danst hij hier een dans die veel op ‘waveboarding’ lijkt.

De Caduceus is een effectieve, grafische representatie van bovenstaande. 1 voor de staf, 2 voor de spiraal en 3 voor de kroon.

Omdat vertraging energie transformeerde tot materie zal bij voortgaande vertraging materie verder verdichten en steeds meer weerstand bieden aan menselijke pogingen een ontspannen en vloeiend bestaan voor zichzelf te creëren. Het verschil tussen vrije en gebonden energie is als het verschil tussen een op zich fantastisch vermogen te geloven wat ik maar wil, en een geloof dat elk ander geloof uitsluit; een tendens die fundamentalisme wordt genoemd.

Aandoeningen die in ideeën en taal worden omgezet vallen ook onder dit proces van vertraging en leiden er toe dat scheppingen anders uitpakken dan we ons hebben voorgesteld. Op staatsniveau betekent dit dat projecten standaard met overschrijdingen in tijd en kosten te maken krijgen, en in mijn persoonlijke staat van bewustzijn herken ik die inertie aan de bijna overdreven vertraagde gang die ik door de getallen maak. Ik wil het hier liever niet hebben over steeds groeiende files op de weg, oplopende wachtlijsten in de zorg en een zich steeds uitbreidende onveiligheid als gevolg van de gewoonte om rechtvaardigheid te vervangen met repressie. Dit soort clichés kan de lezer zelf wel verzinnen.

In de eis om steeds hogere straffen, om nog meer lik op stuk beleid, hebben we eigen sociale vaardigheid en verantwoordelijkheid uit handen gegeven. We doen niet eens ons best om dichter bij de onbekende ander te komen. Angst regeert; de behoefte aan persoonlijke vrijheid sluit me steeds meer op in situaties die mij geen keuze laten.

De vraag is of mijn ‘to do list’ die altijd groter is dan mijn reikwijdte; of niet al mijn ambities remmers zijn op het bereiken van de gezochte overgangen die ZIJN en BEWUSTZIJN met elkaar verbinden.

Alle remmers tezamen lijken het effect te hebben dat er steeds meer deeltjes in een kubieke millimeter passen, dat mijn magnetische katapult iets in mijzelf met steeds duizelingwekkender snelheden lanceert. In deze fase van het incarnatieproces eist het metabolisme aanpassingen. IJdele en modieuze aanpassingen aan het schoonheidsideaal getuigen van een infantiele invulling van die noodzaak. Energie wordt ingezet om jeugd vast te houden, maar het is alweer ‘het vasthouden’ - zoals een punt zijn cirkel, zoals een persoon zijn horizon vasthoudt - dat ons tenslotte uit de bocht doet gieren. 

Steeds langere files op de weg doen de vraag naar het omslagpunt opkomen. Hoe lang zijn we bereid in een file te staan; een uur, een dag, een week, een jaar? Hoelang zijn we bereid steeds toenemende longziektes en kanker te tolereren alvorens we de rol van onze automobiel, of andere verslavingen, ter discussie gaan stellen? Niet alleen maar als een collectief-, maar als een persoonlijk probleem!

De wens waarheid, schoonheid en eenheid te dienen werd zo snel naar de achtergrond gedrukt door de eis me aan te passen aan een of ander grootst gemene deler. Maar delers delen, wat iets anders is dan verenigen. Als kind werd ik al gewaarschuwd door nachtmerries waarin ik door een geketend, menselijk monster aan stukjes gesneden dreigde te worden. Accepterend dat al mijn dromen voortkomen vanuit innerlijke inhouden doet genoemde droom mij afvragen in welke mate ik zelf mee ben ga doen aan de kindermoord? Heb ik zelf een bijdrage geleverd aan een anti-kind samenleving?

Anders gesteld luidt de vraag of ik medeverantwoordelijk ben voor de archetypische moord op de Christus die symbool staat voor een hogere bewustzijnsvorm. Immers het kind leeft in het huis van de toekomst, in een hogere (diepere) winding van de spiraal.

De vraag hoeveel eelt ik zelf op mijn ziel heb, in hoeverre ik kwetsbaarheid heb ingeruild voor oordeel, kan niet tot in de eeuwigheid ontweken worden. Archetypisch gezien moet ik mijn verantwoordelijkheid erkennen en me vervolgens afvragen waarom ik zo bang ben aan het kruis van mijn beperktheden te sterven en gevolg te gunnen aan de wijsheid van mijn dromen.

Tenslotte moet alle vastgelegde energie weer tot circulatie worden gebracht. Heb ik me teveel geconcentreerd op de vorm; te weinig op de inhoud?  Mijn angst aan inhoud (betekenis) te verliezen wanneer ik afscheid neem van vorm (die toch eigenlijk vastgelegde inhoud is) is een draak die ik niet meer onderschat.

In 12 richt de Magiër zijn innerlijk oog op de Hogepriesteres. Ik kijk naar het object van mijn verlangen. Er staat mij niets in de weg mij in haar te storten, maar de Magiër die ik ben heeft nu een verleden. Hij kent de gevolgen.

Het is niet alleen de realisering hoe ik juist in de gevoelslaag van TWEE faalde, maar ik weet nu dat ik verantwoordelijkheid draag voor eigen beelden of scheppingen, juist vanwege de gevoelens die ze in mijzelf en in anderen opwekken.

Drie lag open voor allerlei invloeden van buitenaf. Twaalf is een voor gevoel en denken revolutionaire doorbraak naar verhoogde intuïtiviteit.

Wanneer het onderzoek naar de eigen aandoeningen begint is dat vooral ook een scan van de gevoeligheid van het fysieke lichaam, waarbij duidelijk wordt dat dit onderzoek goed past in de noodzaak de zintuigen te ontwikkelen. Als ik op een aurascan zie dat mijn hartchakra violet is in plaats van groen dan denk ik aan een vorm van overbelasting en weet ik dat ik de richting van mijn waardering en aandacht moet aanpassen.

Waar horizontale en verticale balk elkaar kruisen bevindt zich het (mystieke) hart, de kern van de zaak of de Graal, net hoe je het noemen wilt. Gevoel zoekt dat hart en opent het, waar denken (angst) en berekening (onzekerheid) het hadden afgesloten. Het hart is als een roos, symbool van onze spirituele bestemming. Op de verticale balk is het hart de bemiddelaar tussen de hogere en lagere frequenties van de chakra’s. Daar wordt het evenwicht gezocht en gevonden.

Het hart zit in de lift. Het is nog niet zo lang geleden dat we belang zijn gaan hechten aan emotionele reiniging en ontwikkeling; we mogen nu zelfs spreken van emotionele intelligentie. Dat is hartverwarmend nieuws!

En waar het hart toch ook de roos is; het Rozenkruis van de Rozenkruisers inspireert menig student tot op de dag van vandaag.