Nieuw elan en werkgelegenheid voor de regio Zutphen!

Door: Roeland Solcer

Waarin een klein land groot kan zijn, waarin een kleine stad groot kan zijn, waar mensen het verschil kunnen maken, dat zijn interessante vragen in de mondiale economische en algehele crisis die we doormaken, tijdens de overgang van het Vissen naar het Waterman -tijdperk.

Holisme, Community, gemeenschapsvorming, kleinschaligheid, duurzaamheid, verantwoordelijkheid nemen, nieuwe technieken, het zijn allemaal begrippen die deuren openen naar een nieuwe wereld die naar onze mening, kan uitmonden in een Gouden Eeuw.

Eén ding staat vast, bijna niets is meer vanzelfsprekend, vrijwel alles moet anders, maar hoe dan?
En wie moet dat gaan doen?, de overheid?, of is het tijd dat de burger meer initiatief en verantwoordelijkheid moet nemen.
Neem nou het energievraagstuk, er zijn mensen die daar veel over nadenken en die met een interessant idee komen, bij de lokale overheid, zoals de Gemeente Zutphen, maar die daar uiteindelijk niet verder geholpen worden.

De InMarkt kijkt uit naar mensen met opmerkelijke ideeën zoals Frank Vroon.

Frank heeft een goed idee voor de opslag van de windenergie, die wordt opgewekt door de grote opvallende windmolens die de skyline van Zutphen tegenwoordig mede bepalen en waarvan er waarschijnlijk nog meer komen.

Dit is zijn verhaal:

Wie Frank eigenlijk is, weet hij niet. Een ding is duidelijk, hij is een scherpe, technische en analytische duizendpoot, een duidelijke Bèta maar nog meer een "mensen" mens die zijn talen spreekt dus een duidelijke Alfa. Zelf noemt hij zichzelf cynisch een "manisch realist". Over Frank's biografie leest u meer in het tweede deel van dit artikel.

De omzetting van windenergie en zonne-energie in waterstof

Wanneer je met Frank in gesprek raakt valt zijn scherpe geest en geconcentreerde blik je meteen op. Zijn hooggevoelige en fragiele uitstraling, zijn drang om anderen in zijn kennis te delen, zijn evident.
Frank staat kritisch tegenover de huidige regelgeving met betrekking tot het milieu.
Als voorbeeld noemt hij de paradox tussen de afschaffing van de gloeilamp en het verhogen van de maximum snelheid voor het wegverkeer. Of, de onwil van de regering om serieus geld te steken in alternatieve energie waardoor we zwaar achterlopen bij de meeste andere landen in Europa.
"Zo komen we nooit aan onze 15 % CO2 reductie en de 14 % fossiele brandstof reductie in 2020, zoals in Europees verband is afgesproken. We lopen zwaar achter op de beoogde doelstellingen, vooral omdat we er zo niet in slagen om het gebruik van fossiele brandstoffen en kunstmest te reduceren."

"Het leefmilieu op aarde raakt steeds meer uit balans, de diversiteit van het dierenrijk staat zwaar onder druk, jaarlijks sterven duizenden soorten uit en dit alles verstoort naast de verwoesting van de longen van de aarde ( het regenwoud), het natuurlijke evenwicht met catastrofale gevolgen..."
Volgens Frank is de tijd nu gekomen om het roer om te gooien. Totaal. De aarde is op. De klok is de 12 gepasseerd. In de 80`er jaren hadden we ook een dergelijk punt bereikt. De Ozon laag was dramatisch snel aan het afnemen en voor het eerst in de geschiedenis werkte de wereld samen. Communisme, Kapitalisme, Socialisme maakte niet uit. Over de hele wereld werden de drijfgassen uit spuitbussen en koelkasten gebannen en de Cfk’s uitstoot verminderde drastisch. Het dreigende gat in de ozonlaag nam af.
Ofwel, als de nood het hoogst is dan kunnen we het echt wel en geloof me, de nood is nu wel heel hoog.

Frank vervolgt: "Maar goed, wat betreft mijn idee: Het betreft het omzetten van windenergie en zonne-energie in waterstof.

Motivering voor Zutphen

Zutphen heeft als stad veel werkgelegenheid verloren met het vertrek van diverse justitiële instellingen en heeft volgens mij, nu, behoefte aan een nieuw elan, een nieuwe motor van de plaatselijke economie. Zutphen heeft in principe geen productie industrie, slechts het verwerken van elders geproduceerde materialen tot verkoopbare eindproducten. Het grote voordeel hiervan is dat er in onze stad dus ook nauwelijks uitstoot is van industriële vervuiling.

Mondiaal gezien is er steeds meer behoefte aan energie en grondstoffen maar tegelijkertijd is er een zichtbaar einde aan het gebruik van fossiele brandstoffen omdat het op begint te raken en zijn de nadelen van het gebruik van deze energievormen steeds meer zichtbaar. Fijnstof uitstoot, verhoogde CO2 waardes, gezondheidsklachten, grootschalige milieuvervuiling en uiteindelijk het opwarmen van onze planeet met alle negatieve gevolgen van dien. Hierom heeft de overheid in Europees verband besloten om een doelstelling te maken voor reductie van het gebruik van fossiele brandstoffen. (zgn. 20`20`20 regeling) lopend tot 2050.

Dit streven zal echter niet gehaald worden als we hier niet snel onze schouders onder zetten.
Het niet halen van deze ( in Europees verband vastgestelde ) doelstellingen zal leiden tot enorme boetes en sluiting van bedrijven.
De tijd is daarom nu rijp om gebruik te maken van deze patstelling. De overheid heeft er op dit moment veel geld voor over en Gelderland heeft daarnaast ook nog de beschikking over het z.g. NUON geld.

Gezien de samenstelling van de Zutphense bevolking lijkt het voor mij heel logisch om Zutphen op de kaart te zetten als gemeente die zich inzet voor schonere en efficiëntere oplossingen voor energievraagstukken in de toekomst. Het opbouwen van een elektrolyse centrale en het verhogen van het rendement hiervan is een zeer actueel onderwerp wat een aanzuigende werking zal hebben op bedrijven die zich ook op dit terrein willen afficheren. Dit zullen bedrijven zijn die baanbrekend werk willen verrichten en zal leiden tot een toename van deze kennis in Zutphen, die zeker verkoopbaar is aan andere regio's en of steden.

De regio Nijmegen bijvoorbeeld probeert zich op te werpen als een soort van Silicon Valley van Europa. Innovaties in elektronica en diverse IT toepassingen zoals 'artificial intelligence' moet bedrijven verleiden om zich in die regio te vestigen, en met succes.

Als Zutphen zich richt op schone brandstoffen en een elektrolyse centrale bouwt, zal dit zeker een aanzuigende werking hebben op alle bedrijven die op dit vlak nog onderzoek willen doen om hun eigen ideeën uit te kunnen voeren of het rendement te verbeteren. 
Met uiteraard de daarbij horende werkgelegenheid.

x

Voordelen

Zutphen "Hydrogen Valley " kan veel nieuwe werkgelegenheid opleveren.
Het omzetten van wind en zonne-energie in waterstof betekent eigenlijk dat de energie die op een zeker moment word gegenereerd, niet meteen hoeft te worden gebruikt maar pas hoeft te worden ingezet als het ook werkelijk nodig is. Opslag is een moeilijk punt bij elektriciteit.
Het verlies aan energie van windmolens en zonnepanelen omdat het aanbod niet gelijk opgaat met de vraag hiernaar, is volgens mijn eigen onderzoek zeer groot.

Het via elektrolyse omzetten van alternatieve energie in waterstof maakt dat deze energie op elk gewenst moment kan worden gebruikt wat het feitelijke rendement van de opgewekte energie enorm vergroot.

Waterstof is erg schoon. Na verbranding blijft slechts water over. Zutphen kan bijv. De bussen, de taxi's, de gemeentelijke servicewagens, etc. er op laten rijden en de rest kan worden verkocht via waterstofgas pompen. Dit zal ook gevolgen hebben voor het gebruik van auto's op waterstof. Anders dan een elektrische auto, kan een auto op waterstofgas worden voorzien van een brandstofcel waardoor er gewoon kan worden getankt onderweg.
3 september was er nog een reportage op het journaal waarin de overheid aangaf meer te willen gaan doen met waterstof, en ook een autofabrikant verkoopt vanaf dit jaar in Nederland voor het eerst waterstof auto's. Helaas worden er (voorlopig) nog maar drie tankstations gerealiseerd. In Arnhem, bij Rotterdam en een bij Amsterdam. Het op meer plaatsen aanbieden van waterstofgas zal een boost betekenen voor deze vorm van zeer schoon transport.

Kortom, er liggen kansen voor Zutphen. Twee jaar geleden heb ik dit ook al voorgesteld op de dag van de duurzaamheid op de Kaardebol, maar de ambtenaar waar ik mee in gesprek ging, brandde mijn plan volledig af. Volgens deze man was het niet mogelijk. Jammer voor mij stond er enkele maanden later in de Stentor een artikel over een gemeente in Duitsland die het wel gaat uitvoeren, inclusief met omschrijvingen over de toepassingen en de nog te verwachtten beren op de weg. Het was daar direct wel een enorm succes en leverde de gemeente in kwestie meteen vele extra arbeidsplaatsen op.

Op dit exacte moment hebben we als gemeente Zutphen eigenlijk alles mee voor de realisatie. De renovatie van de Mars gaat niet erg voorspoedig nu steeds meer ondernemers door de crisis uit het project stappen. Er is dus plaats voor alternatieven. Dus Zutphen, pak deze kans, doe het nu. Andere gemeentes zullen het anders gaan doen, wat in ieder geval goed is voor het milieu, maar wij kunnen de werkgelegenheid en aanzuigende werking voor technische ontwikkelingsbedrijven goed gebruiken nu steeds meer grote werkgevers Zutphen verlaten.

* * * * * * * * * * * *

 

Een vervolg op dit artikel van Frank Vroon vindt u hier:

Waterstof de economische toekomst voor Zutphen en Nederland?

Links:

Beleidsplan Zutphen energieneutraal 2047: 

http://www.groenerekenkamer.nl/grkfiles/Beleidsplan%20%20kompleet.pdf

Zie ook:

http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2011/augustus/Waterstof-maken-in-recordtempo.html

http://nos.nl/artikel/363268-opslag-van-windenergie-mogelijk.html

http://www.aljevragen.nl/sk/redox/RED011.html

http://nl.wikipedia.org/wiki/Waterstofproductie

 

Wie is Frank Vroon?

Drie belemmeringen lopen als een rode draad door zijn leven.

- Zijn gezondheid, of eigenlijk het gebrek hieraan.
- Het werken met mensen.
- Botte pech.

Na een jeugd met zware astma waardoor hij ruim de helft van de tijd ziek was en een tiental verhuizingen door het werk van zijn vader, haalde hij met de hakken over de sloot na begonnen te zijn in het eerste van het Gymnasium, via het Atheneum en de Havo uiteindelijk zijn diploma Mavo 4. Toch had hij naast zijn schoolwerk een bijna onlesbare dorst naar kennis.

Bij de bibliotheek mocht je per keer in die tijd drie leesboeken en zeven wetenschappelijke boeken meenemen en zijn moeder maakte die tocht twee keer per week. Verslaafd aan lezen, en zoals later zou blijken,  hij onthoudt alles wat hij las. Sciencefiction en technische boeken hadden zijn voorkeur.

Het ging weer iets beter met de Astma en hij begon aan de HTS voor elektronica "Rens en Rens" te Hilversum. Ondanks goede cijfers had hij weinig lol aan de opleiding. Veel te theoretisch en te weinig praktijk. Toen zijn ouders verhuisden naar de Randstad in de buurt van Rotterdam stopte hij er dan ook mee en verhuisde mee.

Zijn loopbaan begon hij daar in de zorg,  in de jaren zeventig. 
Het werken als chronisch patiënt en de wens om voor vol aan te worden gezien, maakte dat hij zich niet langer liet weerhouden door astma maar gewoon doorwerkte. Meestal viel hij dan na enkele jaren, fysiek uitgeput langdurig uit en mocht/kon dan weer aan iets nieuws beginnen.
Zijn loopbaan is dan ook met recht grillig en breed te noemen.

Hij begon  als leerling verpleegkundige A, switchte naar groepsleider voor de kinderbescherming. Werd je gediplomeerd in die tijd dan was je meteen te duur en werd je vervangen door een nieuwe leerling met subsidie. Frank doorliep in die tijd de urgentie opleiding orthopedagogie op de sociale academie te Breda. Dit ging een paar jaar erg goed, maar een ziekenhuisopname van een half jaar maakte hier weer voortijdig een eind aan. Trouwens, leve de zeventiger jaren, als hij daar wel de verplichte deeltijd studies had afgemaakt was is hij ook weer ontslagen, want ook in die tijd gold, gediplomeerd betekende te duur. (Kan iemand zich nog de dramatische tekorten aan gediplomeerde werkers in de zorg in de jaren tachtig en negentig herinneren?)

Het werd de horeca voor Frank, de muziek, de mensen, het gastheerschap. En dat ging hem goed af. Maar de drukte van de Randstad, de constante luchtvervuiling , de files, de onverschilligheid van de grote steden en zijn steeds frequentere uitval door ziekte maakte dat hij toen in de WAO terechtkwam.

Toen daar bovenop de huizenmarkt instortte en zijn huis in Dordrecht in een klap 50% van zijn waarde verloor, kon hij er niet meer blijven. Hij besloot te "emigreren" naar het oosten, weg van de drukke Randstad, en verkocht zijn huis. Met zijn spullen in een gehuurde bus schreef hij zich in alle kleine gemeentes in vanaf Wageningen. Vanaf daar was het prettig groen. 

Na in enkele gemeentes formulieren bij woningcoöperaties en verhuurders te hebben ingevuld volgde Apeldoorn. Daar kon hij de zelfde dag nog een deel van een villa in de parkenwijk betrekken die was aangekocht door het naburige Makelaarskantoor om te voorkomen dat het een bordeel zou worden.

Solliciteren tot een kunst verheffend kwam hij in Apeldoorn er al gauw achter dat men niet op WAO’ers zat te wachten. 

Tijd zat dus voor vrijwilligerswerk in de Gigant, een jongeren muziekcentrum in Apeldoorn waar een vijftigtal vrijwilligers, door de gemeente gesubsidieerd, films, optredens, workshops en oefenruimtes voor lokale bands draaiende hield. De gemeente besloot om de subsidie kraan dicht te draaien en er dreigde een faillissement. Frank's ervaring in de commerciële horeca en de wens van veel medewerkers om het roer om te gooien klikten goed en de Gigant veranderde van een specifieke concertzaal in een jongerencentrum waar je ook voor de optredens en films al terecht kon en erna  de bar ook nog gewoon open bleef. Dit concept werkte kennelijk uitstekend. Frank hield zich bezig met de bar, de drukkerij, deed boekingen van bands en draaide Dj diensten. 
 
De populariteit, de omzet en het banksaldo van de Gigant stegen in vijf jaar gestaag tot een niveau waarvan de hoognodige nieuwbouw van het oude schoolgebouw contant zou kunnen worden betaald. Van vier 50 liter vaten bier in de week gingen ze naar een tot twee 1000 liter vaten per week.

Op dat moment trok de gemeente Apeldoorn aan de rem. Dat vrijwilligers zo'n enorm bedrag beheerden kon natuurlijk niet dus er werden professionals aangesteld die de beslissingen namen en de vrijwilligers zouden aansturen.
Als eerste gevolg gingen de horeca activiteiten zwaar omlaag omdat, met vrijwilligers werkend en lagere consumptieprijzen, de Gigant een te grote bedreiging vormde voor de belangen van de reguliere horeca.

Een grote groep van ongeveer 50 vrijwilligers besloot uit protest op te stappen en Frank was er daar een van. De Grolsch brouwerij benaderde Frank vervolgens met de vraag of hij, bij een pand in Zutphen waar een horecabedrijf al acht jaar leegstond niet het zelfde trucje uit kon halen. 

Het vooruitzicht dat hij eindelijk weer een vaste baan kreeg na alle talloze afwijzingen van de afgelopen vijf jaren, enkel omdat hij een WAO uitkering ontving, maakte dat hij deze kans aangreep om te als Horeca ondernemer te beginnen.

Hij vroeg en kreeg hulp van diverse  ex Gigant vrijwilligers en spontane Zutphenaren bij de realisatie van Café Oma toen hij besloot om er een kapitalistisch, socialistisch bedrijf van te maken. Het personeel kreeg een basis salaris plus een percentage van de winst. Met een zelf getimmerde bar, zelfgemaakte tafels, gehuurde stoelen en drie huishoud koffiezetters startte Multicafe "Oma" in 1985 met eigenlijk alleen maar langdurig werkelozen. 

Het liep storm, de combinatie van, een ontspannen sfeer, het vriendelijke gemotiveerde personeel, de lichte muren, de eigengemaakte appeltaart, A merken voor een normale prijs, de zelf geïmporteerde muziek, zijn eigen unieke klasse A geluidsinstallatie, de voor Zutphen unieke dansvloer en de Franse keuken voor crêpes en baguettes, alsmede een restaurantje voor lunches en maaltijden sloeg aan bij een zeer breed publiek. Het winkelend publiek, de rechters en officieren van justitie van het justitie opleidingscentrum, de hippies, de punkers ,de juppen, autochtonen en allochtonen, voelden zich er blijkbaar allemaal thuis.

Ook hier bleek de fysieke belasting voor Frank eigenlijk te groot en toen de kans zich voordeed om OMA te verkopen, zodanig dat het personeel er gewoon kon blijven werken besloot hij die ook te nemen, voor hij in zou storten. Ook omdat het idee van kinderen opvoeden in combinatie met de exploitatie van een café hem niet erg aantrok.

Er volgde weer een periode van dan hier, dan daar werken. Hij werd aangenomen als tourmananager bij Wim Wigt Jazz impresariaat in Wageningen en begeleide wereldtournees van Jazz giganten over de hele wereld. Hij vond dit geweldig werk maar op het thuisfront kondigde zijn eerste kind zich aan. Voor sommige tournees was hij wel een maand van huis dus besloot hij een "meer thuis" baan te zoeken.

Dat werd de functie van hoofdconducteur bij de NS. Door de onregelmatige diensten viel dat prima te combineren met het vaderschap. Zijn horeca ervaring en opvoedkundige achtergrond maakten dit een prima job voor hem. Maar... Het werd weer tijd voor pech, een frontale botsing met een inhalende auto beschadigde zijn rug en scheurden zijn enkelbanden waardoor, zelfs na intensieve revalidatie het lopen in een schommelende trein niet meer te doen was. Tijd voor een nieuwe carrière.

De net geopende jeugdgevangenis in Zutphen nam Frank aan om een nieuwe afdeling voor de inpandige school op poten te zetten, de afdeling arbeidstraining en -toeleiding. Dit lukte prima maar bezuinigingen op de justitiële inrichtingen zorgde een jaar later alweer voor beëindiging van dit project. 

Inmiddels, eind jaren negentig, was de vraag naar computerdeskundigen enorm. 
Frank, al sinds 1985 fervent Apple gebruiker, viel vervolgens in voor een overspannen Apple systeembeheerder bij een multimedia bedrijf. Deze beheerder kwam na een jaar weer terug dus moest hij weer verder kijken. Hij bezocht een sollicitatie/test dag voor IT’ers in het stadion van FC Utrecht waar hij de drie kwartier durende test al na 23 minuten foutloos inleverde en reed ‘s avonds naar huis in een nieuwe leaseauto met een contract voor onbepaalde tijd op zak als systeembeheerder voor TAS  IT Management te Baarn. Hier haalde hij naast zijn werkzaamheden een twintigtal certificeringen voor Windows, voor Apple, Unix, etc.

Gedetacheerd bij Defensie en later bij Justitie werkte hij enkele jaren hoofdzakelijk in de Randstad met alle files en reistijden die daarbij horen. Door de zeer positieve beoordeling van justitie over zijn probleemoplossend vermogen werd hij gevraagd te solliciteren als systeembeheerder/troubleshooter voor de regio Zutphen, Doetinchem.
De zaak werd beklonken en per 1 januari kon hij beginnen. Helaas kondigde het toenmalig aantredende kabinet direct een personeelsstop bij Justitie af dus ging het hele feest niet door. TAS, inmiddels overgenomen door PinkRoccade plaatste hem vervolgens bij een nieuw groot account, PCM. Weer in de Randstad!

De perscombinatie bestond uit landelijke kranten en een tiental uitgeverijen en omdat zijn bedrijf vooral Windows omgevingen beheerde was het een verrassing dat er ook enkele honderden Apple computers werden gebruikt bij PCM.

De doelstelling van PinkRoccade om de Apple computers te vervangen bij PCM door Windows machines bleek niet haalbaar. Hij kreeg vervolgens de taak als projectleider om alle Apple computers te vervangen voor de nieuwe, op Unix gebaseerde Apple computers en liefst zodanig dat de krant geen dag niet zou verschijnen. Werkdagen van 12 tot 16 uur waren hierbij bijna standaard.

Na het kunstje 100% te hebben geflikt bij de Volkskrant, de Trouw, het AD, het NRC en diverse lokale kranten alsmede een vijftiental uitgeverijen bleek hij toch weer te veel van zich zelf te hebben gevraagd. Frank kwam met een ‘burn-out’ thuis te zitten. Daar bovenop werd de diagnose reuma gesteld en zijn werkgever besloot na een lange ziekte periode zijn ontslag aan te vragen en Frank kwam in de WIA terecht.

De ziektekostenverzekeringen waren net geprivatiseerd dus moest hij eerst de goedkoopste medicatie proberen voordat hij na vier jaar eindelijk het dure, wel werkende medicijn kreeg voorgeschreven.

De bijwerkingen van deze goedkopere medicatie bleken echter wel permanent dus Frank kreeg er hartritme stoornissen, hoge bloeddruk en zware spierkrampen bij. 
Sinds die tijd is Frank 80 tot 100 % afgekeurd en kan/mag niet meer werken.

De ontwikkeling van de scootmobiel

Stilstand is volgens Frank achteruitgang dus probeert hij met de zeeën van tijd die hij nu heeft zich te richten op projecten waar hij in geloofd.

Een scootmobiel waarbij je mee moet trappen is zo'n project. De filosofie dat een grote groep scootmobiel gebruikers gebaat is bij een minder passieve vorm van transport staat hierbij voorop. Zoals ook zijn beslissing om een Border Collie pup in huis te halen. Met zijn reuma is deze viervoeter, die vier a vijf keer per dag naar buiten moet, volgens hem de perfecte stimulans om te blijven bewegen en zo de reumaprogressie te vertragen.

Link: Ontmoeting Scootmobiel Sinclair C5 gebruikers in Zutphen 2011

Tot zover over Frank's leven.

 

* * * * * * * * * * *

We wensen Frank natuurlijk veel steun toe in zijn poging om meer draagvlak te scheppen voor zijn idee. Iedereen die wil reageren kan dat doen door lid te worden van de InMarkt website en het forum te gebruiken, of u kunt gebruik maken van de contactpagina.