Dit was het resultaat van de Toren: Geen masker meer, geen modemodelletjes, geen aangenomen identiteit, geen ego….. Naakt!
Mijn aandacht werd verder geleid naar de 8 die in 17 verborgen zit. Een dubbele NUL of twee aan elkaar geplakte rollen. Twee is het kenmerk van bewustwording. In dit geval bewustwording van de Nul, die ‘alles’ kan zijn maar ook ‘niets’.
Volgens Bartjens ervaart men in meditatie de lediging van de mentale ruimte. ‘Stop the noise’ schreef Crowley. Bewustzijn van de naaktheid, van de ledigheid; dat is het spoor dat ik wil volgen. De paradox wil nu eenmaal dat ik om te bestaan op moet houden te bestaan. In het Christendom (en in allerlei andere sekten) ging het middels de kruisiging ook over de verwisseling van het tijdelijke met het eeuwige.

Eigenlijk zijn dit allemaal bekende inzichten, maar inzichten vernieuwen zich, waarmee ze plotseling de glans van openbaring krijgen. Een gevoel van extase, van nabijheid, van herkenning en van bijna fysiek contact met het meest extatische dat ik me kan voorstellen, zijn wat mij betreft symptomen van wat wel ‘lichtervaring’ wordt genoemd..

Het is niet altijd in mij me te herinneren dat romantiseren weliswaar een ridderlijk en jonkvrouwelijk voorrecht is maar dat ik niet te lang in dat recht moet blijven hangen en vooral op zoek ga naar de verstilling, de abstrahering van alles dat het bloed zo aangenaam doet circuleren. Dat klinkt redelijk calvinistisch, maar streng zijn voor jezelf is natuurlijk geen calvinistische uitvinding, Die komen we ook bij de Spartanen tegen, en in allerlei vormen van topsport, ascetisme en fundamentalisme. In de moderne tijd zal zelfkwelling langs sadomasochistische lijnen interesse wekken bij psychiaters en andere neurose deskundigen.

Het valt niet mee een inwijdingsverhaal te vinden waar niet vrijwillig of onvrijwillig op draconische wijze afgezien moet worden. De veelvuldigheid in het voorkomen van zelfdestructieve instellingen maakt het alleszins de moeite waard wat dieper te graven en te zien welk licht al deze schaduwen veroorzaakt. Juist in helden- en sterrengedrag vinden we die bijna onverantwoorde blootstelling van het zenuwstelsel aan krachten waar we niet tegen opgewassen zijn.

Het negatieve verhaal is niet moeilijk te bedenken. Het spirituele ofwel het evolutionaire verhaal daaronder is moeilijker te vatten. Mijn filosofische vriend zegt dat alle lijden voortkomt uit spiritualiteit. Eerst leek me dat te absurd voor woorden, maar bij nadere beschouwing vind ik deze opvatting niet gekker dan welke zogenaamde wetenschappelijke theorie ook. Niet meer in staat te zijn verschil te zien tussen natuur en abstractie, tussen model en werkelijkheid, is denk ik het drama van de wetenschap. In deze moeizame vergelijkingen verkettert iedereen iedereen, net zoals dat in kerken en religies de gewoonte is.

Bovenstaande geeft in elk geval wel aan waarom een zo universeel mogelijk verhaal over menselijke symboliek zo ontzettend veel omwegen kent. We zijn het nooit echt eens geworden over wat dan ook.

Axioma’s zijn leuk. Paradoxen zo mogelijk nog leuker. Maar wie zich bedient van dit soort metafysica moet wel oppassen geen nerd te worden en vrienden en familie af te schrikken met de koude logica vam ‘het gelijk’. Een gelijk dat bij nadere beschouwing nooit veel meer is dan een voorbijgaande mening.

In mijn XYZ van de Symboliek is de berg top en middelpunt van de wereld. Zoekt een menselijke Ster het hoogste (diepste) in zichzelf te verwezenlijken dan dient reflectie op de berg zijn doel. Vanuit tektonische diepten worden de hoogste toppen opgeworpen, De berg is het meest aardse symbool van de verbinding tussen hemel en aarde, dan wel van bewustzijn en onbewustzijn.
Hoe hoger hoe naakter. Uitstijgende boven de boomgrens is er nog maar weinig dat ons bescherming biedt tegen de extreme condities die hoogte ons oplegt.

De Tarot als onderdeel van de Levensboom mag nog als een redelijk comfortabel onderkomen ervaren worden; wat daarachter schuil gaat is vaak net zo onvriendelijk als de omstandigheden die we op Noord- en Zuidpool aantreffen.
Zo bar kan het worden voor een mens op weg naar de top. Bergbeklimmers worden door verstandige burgers nog wel eens suïcidaal genoemd. Het belang van contact met het doodsbewustzijn is nergens zo groot als bij de bergbeklimmer. Intuïtiviteit, van top tot teen is, naast kennis en ervaring, de belangrijkste gids.

Ons lichaam is niet alleen gevat in een groter elektromagnetisch veld maar is daar ook het meetapparaat voor (het zenuwstelsel). Ik zoek toenemende aandacht voor innerlijke gewaarwordingen van de directe, stralende, omgeving. Een Ster heeft te maken met heel verschillende ontwikkelingsfasen waarin zwarte gaten worden afgewisseld door dwergster of supennova’s. De grote bewegingen van universa in de eigen binnenwereld te ervaren is ook voor een holistisch ingesteld mens een transformerende openbaring.

Onzichtbaarheid lijkt weinig te maken te hebben met de behoeften van een sterretje, maar de gedachte dringt zich nogal eens op dat het ‘ware’ zelf niet meer zichtbaar is achter alle aannames, rollen en maskers.,

Rupert Sheldrake, een moderne ketter, heeft zijn theorieën over morphische resonantie – waarvan de werking net zo onzichtbaar is als Akasha of de Noösfeer - aan de wereld geschonken; en hebben kosmologen hun verhalen over donkere materie verteld. Het wordt dringen in de onzichtbare ruimte, en ik vraag me af of de tijd niet is aangebroken om nieuwe wegen in het onderzoek naar materie en energie in te slaan, waarbij ik me kan voorstellen dat daar nu ook de occulte traditie bij wordt betrokken. Onderzoekers die zich ingeperkt voelen door de bestaande theorieën, axioma’s en logicaregels in hun vakgebied zoeken nieuwe wegen. Sheldrake bijvoorbeeld, stel ik me voor, hoort bij een spraakmakende klasse van wetenschappers die zich genoodzaakt voelt controversiele richtingen in te slaan. Niet onbelangrijk, ‘Sheldrake noemt zichzelf een holist en als alles verandert veranderen dan ook niet de natuurwetten?’

Mijn vraag leek daar verdacht veel op; ’Veranderen de archetypen of zitten die - zoals Blavatsky aannam - voor eeuwig en onveranderlijk op hun troon’?

Een van de redenen waarom zinnige mensen liever niet over ‘het astrale’ praten ligt mogelijk in de omstandigheid dat ze nooit regen omhoog hebben zien vallen en ook kaboutertjes of sprekende dieren hebben zich niet gemeld.
Hoewel ongeloof geen absoluut betrouwbare brandmuur is tegen de binnendringing van astrale ervaring, is ongeloof toch ook niet bevorderlijk voor de uitbreiding van een voorstellingsvermogen waar uiteindelijk voor elke ‘absurditeit’ wel een plek te vinden is.

Ik geloof niet dat het verstandig is om de astrale ervaring na te jagen, net zomin als dat ik het verstandig vind om de echtheid van onze fantasieen te ontkennen. Het gaat in de astrale ervaring om ‘verschijnselen’ van de expanderende binnenwereld, die net als bij de kabouter nog niet geopenbaarde bewustzijnstoestanden representeert. Kabouters leven al of niet met de bijl, heel dicht bij de wortels en staan in verbinding met het eeuwige kind in elk mens, een staat van onschuld die voorwaarde is om ook maar in de buurt te komen van onze diepere, innerlijke (eigen) wijsheid.

Om dat andere (sprookjesachtiger) bewustzijn dichterbij te brengen neemt menig potentieel sterretje een artiestennaam aan. Naamgeving is belangrijk in 17 (een 8 die in rollen is geschreven). Veranderingen van een naam naar een vorm die meer betekenis lijkt te hebben of meer kracht lijkt uit te stralen, veranderen de rol die we spelen. Jezelf ‘J.C Atlas’ noemen lijkt een hele vooruitgang wanneer je voorheen aangesproken werd met ‘Jan Jansen’.

Acht staat in de Tarot voor Kracht en wordt in de Kabbala beschouwd als de bewuste controle van de Kundalinikrachten. De kracht van voorstellingen en de taal die we gebruiken om die voorstellingen communicabel te maken; leven en samenleven zijn een waar laboratorium voor de experimenteel ingestelde mens.

In de Kaballa wordt de Ster geassocieerd met een vishaak. Het vissen in het onbewuste is een activiteit die vergeleken kan worden met wat er gebeurt in meditatie, of in een geestesgesteldheden die daaraan verwant is. Heel wat vissers zijn eerder uit op rust dan op vangst. Deze geesteshouding past hen die hun heil zoeken in meditatie.

De vijfpuntige Ster staat voor een mens uit EEN stuk. De mens kan getekend worden in één ononderbroken lijn.
De zespuntige ster gaat over de samenkomst van de tegengestelde energieën. Hier is 5 een hoger getal dan 6. Dat ‘minder’ meer kan zijn dan ‘meer’ gaf grond onder de voeten van studenten die de Grote Arcana van achteren naar voren bestudeerden, van de veelheid naar de eenheid.

Onderscheidingen als ‘geest en lichaam’, ‘ik en de ander’ of ‘hemel en aarde’ representeren dualisme en leiden onafwendbaar tot verdriet.. De manier waarop we ons die EENHEID eigen maken bedient zich van driehoeken die in spiegelende tweevoudigheid dat dualisme vertegenwoordigen, waarmee maar gezegd wil zijn dat mediteren (openstelling voor eenheid) iets anders is dan praten over mediteren (openstelling voor veelheid). Het is de mens die, als hij niet bezig is orde in chaos te veranderen, chaos vertaalt in een orde die hem past, maar waar hij niet van kan uitleggen hoe dat werkt. Alsof daar geen taal voor bestaat.

Deze taalloosheid vind je ook wanneer het zogenaamde paranormale vermogen zich manifesteert in de vorm van ‘heldere kennis’. Net als bij telepathie kan het om pure gedachteoverdracht gaan die pas een taalvorm aanneemt wanneer de ontvanger die er aan geeft. Je kunt het vergelijken met het literaire proces waar de lezer de unieke auteur van is. Immers elke lezer leest het verhaal vanuit de eigen verpersoonlijkte paradigma die door de oorspronkelijke auteur niet voorzien kunnen worden.

In de Joodse traditie wordt elke ster bewaakt door een engel. Daarvan afgeleid staan sterren ook symbool voor de overledenen.
Sterrenbeelden zouden samenwerkingen zijn van kosmische krachten. Het benoemen van die krachten komt overeen met een inventarisatie van eigen verlangen en afkeer, en de relativiteit daarvan. Hoe nauwkeuriger we de krachten die het heelal bijeen houden in beeld krijgen hoe waarschijnlijker het is dat die krachten benut kunnen worden in het proces van bewustzijnsuitbreiding en zelfkennis. Het is de verbeeldingskracht die als een engel verbinding maakt tussen het hogere en het lagere.

Hoor mij prevelen: ‘Ik ben de samenwerking van allerlei kosmische krachten’. De psychiater begrijpt dat wel. Hij mag dan uiterst kritisch zijn over de pretenties van de astrologie, zelf maakt hij volop gebruik van beelden die hij in allerlei mythologieën heeft gevonden. Waar zou Freud gebleven zijn zonder zijn Oedipuscomplex.

Het licht dat door stervenden in hun laatste minuten zien is als de intrede in de astrale ruimte, of liever als de herintrede. Eindelijk wordt de scheiding tussen het bewuste en het onbewuste opgeheven.

Om in een bijna absurdistische veelheid orde te scheppen moet de waarneming van tenminste de innerlijke veelheid op een subtieler plan worden gebracht, en kunnen we het innerlijk oog dat is afgestemd op het in- en uitstromende astrale licht, geopend zien te krijgen. In het innerlijke licht gaat het om patronen en verbindingen, om vlakken en dimensies die als (surrealistische) dromen en herinneringen verbinding zoeken te maken met de kleine en grote gebeurtenissen in ons bestaan.

Ik droom mijn werkelijkheid. De dood van een geliefde hond kan aanleiding zijn tot allerlei vragen, maar als je je vooral herinnert hoe de hond altijd weer aan zijn baasje liet weten wanneer het tijd was om ergens op te stappen en iets anders te gaan doen, en je beschouwt dit hondengedrag als een spiegel dan ga je je wellicht afvragen of het geen tijd wordt om op te stappen en iets anders te gaan doen.

De kunst om altijd weer op zoek te gaan naar betekenisvolle verbindingen tussen herinnering, droom en daad behoort ongetwijfeld tot de preoccupaties van een ster in wording. Het is niet de bedoeling dat het experiment ‘mens’ steeds weer verzandt in gebrek aan herinnering van die wording. Uiteindelijk vergt EENHEID herinnering aan allles, rijp en groen.

Van amoebe tot mastodont, van oeratoom tot sterrenhoop. Elke stap in het evolutionaire- dan wel creationistische - proces representeert een fase in het vinden van evenwicht tussen bewustzijn en onbewustzijn. Ik citeer Crowley: ‘Er bestaat geen betere manier om het geheugen te trainen dan het in praktijk brengen van de Heilige Kaballa’. Surrealistiche oplossingen voor realistische problemen?

In 7 zag ik mijn persoonlijke ruimte als een privé universiteit. In 17 blijkt hoe persoonlijk deze universiteit is. Ik mag dan voortborduren op het thema van astrale en elementale sferen; mijn bronnen blinken niet uit in betrouwbaarheid, Bijna alle verwijzingen naar deze onderwerpen monden uit in een of ander esoterische erfgoed. Het Krishnamurti debacle toonde echter aan dat ‘de pretenties’ van oeroude tradities zoals die in de theosofie terecht zijn gekomen misplaatst zijn. Spiritueel materialisme is een enge engel die sprekend lijkt op een duivel.

Omdat voor de symbolist het verschil tussen fantasie en werkelijkheid niet zo interessant blijkt te zijn zal ik me hier onthouden van oninteressante kritiek.

Aanname! Het openen van het innerlijke oog kent zoveel overeenkomsten met wat ook wel ‘verlichting’ genoemd wordt dat het legitiem lijkt die twee als één en hetzelfde te beschouwen.

Natuurwetten die bij nadere analyse gewoontes blijken te zijn, behoeven herijking. Bewustwording van trendbreuken of paradigmaveranderingen is een opdracht die je aan de innerlijke universiteit mee zou kunnen geven. Geen scheiding meer van lichaam en geest. Interfacultatief onderzoek wordt de norm. Economieen die succes en mislukking meten in termen van geluken ongeluk inplaats van product en kapitaal. Een einde maken aan de zogenaamde waardenvrijheid van wetenschap. Sommigen (Wikipedia) menen dat holisme een kunstmatige kruising van creationisme (creatieve tendens) en evolutietheorie (creatieve evolutie) is, en dat het inderdaad de ogenschijnliijk, onmogelijke verenigingen zijn die spectaculaire meerwaarden kunnen scheppen. Holistische belevingen in feite.

Ik denk dat het openen van innerlijk oog, oor of intellect enz. spoort met wat paradigmaverandering wordt genoemd. De problemen die we gecreëerd hebben tonen een achterstand aan in de interpretatie van het creatieve, het uitzonderlijke, zeg maar ‘het bovennaruurlijke’.

Dat is wat onderwijs in essentie zo boeiend maakt, de heiliging van het lichaam, de verheffing van de Geest, de ontdekking van nieuwe rolmodellen of de eigen duidingen van mythisch materiaal.

In deze zone kunnen wegen gevonden worden die leiden naar nieuwe manieren van leren en bewust worden. Als je je alleen nog maar aan kunt passen aan ‘onveranderlijke’ wetten dan ondermijn je de kansen voor overleving, want onveranderlijkheid komt niet voor in ons ondermaanse. Ideologieën zijn vaak niet meer dan variaties op het onbestaanbare, hetgeen hoogstens verdedigd kan worden door professionele, helaas onbewuste, opportunisten die al veel te lang hun kromme, gespleten werkelijkheid als begerenswaardige norm aan jeugd en medemens opdringen. Alle crises in de wereld zijn uiteindelijk een vrucht aan de boom van kennis van goed en kwaad. Als het fout gaat in criminaliteit, geneeskunde of economie dan is er iets mis met het onderwijssysteem.
Ik zei het al, de Tarot is een morele machine en we zullen steeds weer moeten bezien hoe we totem en taboe doorgeven aan de

volgende generatie. Vanuit de occulte traditie zal elke nieuwe maatschappelijke uitdaging vooral aanleiding zijn om holistische principes vorm te geven; vooral in alles dat met opvoeding en onderwijs te maken heeft.
I
Ster en Waterman gaan niet alleen over de labiliteit die verandering en groei met zich meebrengen. Ze verschaffen ook een orde waar we sinds mensenheugenis een gevoel van zekerheid aan ontlenen. De baan van al die verschillende hemelse objecten is over duizelingwekkende tijdseenheden heen nog steeds goed te voorspellen. Je kunt je klok erop gelijk zetten.

Niet alleen in de kosmologie, maar ook in de quantummechanica, wordt, voorzichtig nog, gesproken over parallelle universa. Hoe die verschillende dimensies elkaar beïnvloeden is een onzekerheid die geweld doet aan onze behoeften aan orde en herkenning. Maar dat gaat ook op voor bijna sprookjesachtige rode reuzen of zwarte gaten, om nog maar te zwijgen over branen, of over donkere energie en materie. In de theoretische fysica worden golven van speculaties gegenereerd en een groot deel van menselijke genialiteit gaat zitten in de bestudering van dingen die naar het oordeel van sceptici niet bestaan.

Eerder had ik de vermetelheid om Branen’ en ‘donkere materie’ op een lijn te stellen met ‘het onbewuste’ of met ‘Akasha’. Als die vergelijkingen hout snijden dan valt op dat ze worden scheefgetrokken door te minimalistische inspanningen in het onderzoek naar het onbewuste.

Het model wordt met het oorspronkelijke verward. Plotseling blijkt het heelal slechts hogere wiskunde te zijn, of wellicht een nog niet ontdekt sprookjesstof waarmee je zelfs waarheid uit onwaarheid kunt spinnen, of andersom.
Waarneming van de eigen innerlijke dimensies en hun onderlinge relatie hebben we zo verwaarloosd, dat de ongelukkigen die veeldimensionaliteit niet afdoende kunnen of willen onderdrukken al snel worden afgeschreven als hopeloos gestoord. En dat lijkt ook wel terecht als je uitgaat van een gemiddelde schizofreen. Maar de kans dat we juist in die gestoordheid nieuwe dimensies in onze kennis van het verschijnsel mens vinden is niet gering. De moed echter die nodig is om door de barrière heen te breken blijkt beperkt voorhanden.

In hoofdstuk 12, de Gehangene, bracht ik mijn sympathie voor de verworpenen reeds tot uiting. Me realiserende hoe weinig de meeste schizofrenen de dood vrezen en hoeveel ze gemeen hebben met de sterren die kunstenaars of geleerden zijn, of zoeken te zijn, bracht verhoogde belangstelling voor Voorzichtigheid, Moed en Angst, en de eventuele bedoelingen daarvan.

Experimenten die de randen van leven en dood opzoeken roepen weerstand op bij ethici. Enigszins hypocriete reacties als je kijkt naar doden die vallen in ruimtevaart of topsport. De verbinding, dan wel de integratie van onze wezensdelen kan een renaissance genereren zoals we nauwelijks voor mogelijk houden. Niet voor niets associeerde Robbert Dijkgraaf de M in de M-theorie met Mysterieus, Magisch, Matrix of Moeder. Een occultist kan het hem op dit punt niet verbeteren.

Aan de oppervlakte zien we een Cloud ontstaan, een uitnodiging om al je werk op te slaan in de virtuele ruimte van het Internet. Zie ik hier de voorbereiding op het vinden van- en de relatie met parallelle werelden? En representeren deze parallelle universa verschillende staten van bewustzijn?

Daaronder ligt de vraag, ‘Onderzoeken we de zogenaamde werkelijkheid buiten- of binnen onszelf?’
In een holistische opstelling zou ik niet kiezen voor de een of de ander, maar voor beide. De een resoneert op het andere, en vice versa.

Ik vond trouwens een prachtige, Jungiaanse beschrijving van sterren. ‘Het zijn de ogen waardoor wij naar de Goden kijken. Maar het zijn ook de ogen waardoor Goden naar de mensen kijken. Pas maar op, we worden in de gaten gehouden. Maar je kunt dan óók denken: ‘Ik ben nooit alleen, en de mogelijkheid om in contact te komen met goden moet haast wel een lustopwekkende uitdaging zijn.

Pas als ik een hoofdstuk heb uitgeschreven komen de integrerende krachten op gang. Bij de Ster betekent dat dat de afstand van sterren ten opzichte van een aards lokaal bewustzijn onvoorstelbaar groot kan zijn, maar niet groter dan de diepte van het onbewuste. Onze huidige kennis is slechts een vlies. Wat dat betreft hebben we nog heel wat toekomst voor de boeg, en de bewustzijnsuitbreidingen die ons te wachten staan zijn onvoorstelbaar en dus magisch. Voorschot te nemen op dit soort perspectieven brengt gevaar waar ik zo kamerbreed voor waarschuw.

Als ik 17 opvat als een strijd tussen algemeen belang en eigen belang en ik me probeer voor te stellen hoeveel er verloren gaat in een omgeving waar niet of niet voldoende wordt samengewerkt dan kan het klamme zweet me zomaar uitbreken. Gebrek aan empathie, gebrek aan vertrouwen; en stagnatie in de ontwikkeling van bewustzijn; dat zijn hoge prijzen die we betalen voor een autonomie die niet veel meer is dan de uiting van een gekwelde persoonlijkheid die het evenwicht tussen geest en lichaam niet meer kan vinden. Of het evenwicht tussen goed en beter, zo je wilt.

Het lijkt me passend dit hoofdstuk op te dragen aan Herman Brood, Whitney Houston, Antonie Kamerling, Marilyn Monroe, Annie M G Schmidt, Amy Winehouse, Virginia Woolf en natuurlijk mijn antieke held ‘Socrates’.
Waarom zoveel blinkende geesten ‘het lot’ in eigen handen namen en een eind maakten aan hun glorieuze bestaan is een vraag die achteraf moeilijk meer te stellen is. Zij die de antwoorden zouden moeten weten zijn er niet meer. Dat het mythologische Jezusverhaal nu juist gaat over het ultieme offer moet de ster, die graag in superlatieven denkt en spreekt, wel begoochelen.
Wie weet, is sterven een stuk eenvoudiger dan te leven. Dan kan ik angst voor de dood zien transcenderen in toenemed verlangen naar beklijvende bewustzijnsuitbreiding. Die paar heldere momenten die we hadden, die kleine lichtjes zoeken toekomst; oneindige toekomst.

Wie goed is in zijn stiel ktijgt een ster opgeprikt. In 17 hebben we het over opvallende kwaliteiten die aandacht verdienen. En ieder mens is een Ster. Basta!

 

Joachim Bunders

Vervolg: Vallen in getallen 18: De Maan